Konjugacija od glagola "bekennen"
Präsens von “bekennen”
Indikativ Präsens Konjunktiv Präsens
ich bekenne bekenne
du bekennst bekennest
er/sie/es bekennt bekenne
wir bekennen bekennen
ihr bekennt bekennet
sie bekennen bekennen
Präteritum von “bekennen”
Indikativ Präteritum Konjunktiv Präteritum
ich bekannte bekennte
du bekanntest bekenntest
er/sie/es bekannte bekennte
wir bekannten bekennten
ihr bekanntet bekenntet
sie bekannten bekennten
Perfekt von “bekennen”
Perfekt Indikativ Perfekt Konjunktiv I
ich habe bekannt habe bekannt
du hast bekannt habest bekannt
er/sie/es hat bekannt habe bekannt
wir haben bekannt haben bekannt
ihr habt bekannt habet bekannt
sie haben bekannt haben bekannt
Plusquamperfekt von “bekennen”
Plusquamperfekt Indikativ Plusquamperfekt Konjunktiv II
ich hatte bekannt hätte bekannt
du hattest bekannt hättest bekannt
er/sie/es hatte bekannt hätte bekannt
wir hatten bekannt hätten bekannt
ihr hattet bekannt hättet bekannt
sie hatten bekannt hätten bekannt
Futur I von “bekennen”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde bekennen werde bekennen würde bekennen
du wirst bekennen werdest bekennen würdest bekennen
er/sie/es wird bekennen werde bekennen würde bekennen
wir werden bekennen werden bekennen würden bekennen
ihr werdet bekennen werdet bekennen würdet bekennen
sie werden bekennen werden bekennen würden bekennen
Futur II von “bekennen”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde bekannt werde bekannt würde bekannt
du wirst bekannt werdest bekannt würdest bekannt
er/sie/es wird bekannt werde bekannt würde bekannt
wir werden bekannt werden bekannt würden bekannt
ihr werdet bekannt werdet bekannt würdet bekannt
sie werden bekannt werden bekannt würden bekannt